(( عود )) به کارگرفته شده ، مراد از معاد همان رجوع وبازگشت می باشد ؛ یعنی زنده شدن پس از مردن ، که درحقیقت ، بازگشت به وضعیت اول است . در روز قیامت ، مردگان مجددا ً زنده می شوند تا جزای اعمالی که در دنیا انجام داده اند ، به آنها داده شود ؛ این زنده شدن پس از مرگ معاد می نامند .

اهمیت معاد

ازجمله ارکان دین و اصول اسلام ، معاد و اعتقاد به عالم آخرت است . برهر مسلمانی لازم است که به آن معتقد باشد و آن را بپذیرد. هرکس آن را انکارنماید ، خارج از اسلام است . اهمیت معاد را می توان در قرآن کریم ، در آیات فراوانی که در این رابطه ذکر شده ، به دست آورد. درسوره ویا صفحه ای از کتاب وحی نیست که مساله  و عالم آخرت ، به گونه ای طرح نشده باشد . نزدیک به یک هزار و دویست آیه ، که حدود یک پنجم قرآن را شامل می شود ، درباره مساله معاد و روز قیامت است . این نشانه اهمیت و جایگاه ویژه ای است که مساله معاد و عالم آخرت دارد. بعداز توحید ، هیچ چیزی همانند مساله معاد درقرآن مجید ، در ابعاد گوناگون ،مورد توجه قرار نگرفته است . در موارد زیادی که قرآن از ایمان به خدا سخن می گوید ، که ایمان به پروردگار ، بدون ایمان به معاد کامل نیست و در حقیقت ، ایمان به معاد ضامن اجرای تمام سنن و قوانین الهی است . دریک جمله، ایمان به معاد و روز قیامت به اضافه ایمان به خدا ومبداء عالم وجود ، حد فاصل بین الاهیان و مادیان است .

رابطه تربیت معاد

بدون تردید ، ایمان به معاد نقش بسزایی در اعمال آدمی دارد ؛ زیرا اعمال و افعال انسان ، در حقیقت ،از عقاید و ایمان او سرچشمه می گیرند و به تعبیر دیگر، روش و سلوک انسان ارتباط محکمی با دیدگاه و نظر او نسبت به جهان و هستی دارد. کسی که معتقد است تمام اعمال او ، بدون استثناء ، در محکمه عدل پروردگار ،که عالم به همه امور است ، مورد بررسی قرار خواهد گرفت و براساس آنچه کرده است ، خوب یا بد ، نتیجه اعمال خود را دریافت می کند ، و همچنین اعتقاد دارد کارهایی که انجام داده است ، محفوظ و در روز قیامت با او خواهد بود ، تنها درصدد اصلاح نفس خود نیست ، بلکه دقت کافی و مراقبت لازم را نسبت به روش و اعمال خویش  خواهد داشت . همان گونه که در دنیا آدمی از چیزی که مسموم کننده است پرهیز می کند و هرگز اقدام به خوردن آن نمی نماید و تلاش می کند از چیزی استفاده کند که برای او نافع باشد ، کسی که به حیات پس از مرگ و عالم آخرت  معتقد است و می داند که در آن روز ، اعمال و کرده هایش مورد بررسی و مداقه قرار می گیرد و بلکه  هر آنچه کرده است ، از نیک یا بد ، درآنجا حاضر است ،  بنابراین ایمان به روز قیامت بیشترین نقش را در اصلاح ساختار روحی و اخلاقی ، و همچنین اعمال و افعال انسان ایفا کند . گذشته ازاین ،ایمان به معاد فواید و آثار مثبت و خوبی را به دنبال دارد .

1- هدف دار بودن عالم

بدون تردید ، برای هرکسی این سوال مطرح است که هدف از خلقت جهان چیست و این عالم پهناور و نظام عظیم خلقت برای چه منظوری  آفریده شده است ؟

 بدیهی است که انکار کنندگان معاد و عالم آخرت ، پاسخ درستی برای این سوال ندا رند؛ زیرا آنان نظام هستی را هدف دار نمی دانند  وباور نداشتن به هدف و علت غایی برای عالم ، انکار عالم آخرت و روز رستاخیز را در پی خواهد داشت ؛ اما کسانی که نظام آفرینش را هدف دار می دانند و معتقدند که آفریدگار ، نظام هستی را براساس حکمت آفریده است ، معاد را باور دارند  و دنیا را بستری مناسب  و جایگاهی بسیار خوب و آماده برای تلاش و فعالیت انسان در جهت رسیدن به کمال و سعادت می دانند .

ایمان به معاد ، حیات و زندگی انسان را ارزش می بخشد و زندگانی دنیا را از بیهوده  بودن خارج می کند و به آن مفهوم می دهد . اذعان و اعتقاد به هدف دار بودن خلقت ، روح فعالیت  و کوشش  را در انسان  زنده کرده و بالندگی وحرکت او را  در راستای  نیل به مقصود که همان  خوشبختی و سعادت اوست ، تحقق می بخشد.

2- دنیا رهگذر آخرت

از دیگر آثاری که ایمان به روز قیامت در پی دارد رهگذر بودن  دنیا است . برای کسانی که معاد و رستاخیز را باور دارند ، دنیا توقف گاهی است برای مدتی کوتاه ، جهت تهیه زاد و توشه آخرت ، و رهگذری است که مسافر باید از آن عبور کند . دنیا هدف نهایی  نیست ، بلکه وسیله ای  است  برای رسیدن  به سعادت دائمی و همیشگی  که همان عالم آخرت است .

کسی که معاد  را باور کرد و دنیا  را محل  عبور و رهگذر دانست ، هرگز به آن دل نمی بندد؛ زیرا می داند که دنیا گذرا  وفنا شدنی است وبه زودی پایان می پذیرد . لذات و خوشیهای آن ناپایدار و بسیار اندک است و دوام و استمرار ندارد. افراد ژرف نگر و دور اندیش به آن سوی دنیا توجه دارند و نظر خود را به سرای جاودان و عالم بقا معطوف داشته اند . آنان برای  دنیا و لذات ناپایدار و تمام شدنی آن ، ارزشی قائل نیستند .

3- امید و رجا

ایمان به معاد وروز قیامت ، به زندگی و حیات ارزش می دهد  ودنیا را از بیهودگی خارج می سازد .تلاش و فعالیت آدمی را مفهوم بخشیده ، روح امید به آینده را در انسان زنده می نماید .

ایمان به معاد ، آدمی را به کوشش برای دست یابی به حیات  جاویدان توام با برخورداری از نعمت بیکران وا می دارد و روحیه  یاس و ناامیدی را که از تبعات و آثار فقدان ایمان به مبدا و معاد است و هر روز که بر عمر می گذرد ، شخص فاقد ایمان را به افسردگی ودل مردگی دچار می سازد ، به روحیه ای  توام با امید  و رجا تبدیل می نماید .اعتقاد او به حیات جاوید ان به  همراه  عمل صالح ، نوید بخش روح آدمی است . انسان با ایمان ، از آنجا که به وعده های الهی باور دارد و آنها را حتمی وتخلف ناپذیر می داند ، هر روز برسرور و نشاط او آورده می شود ؛ زیرا به زندگی جاوید و بدون رنج آخرت نزدیک می شود .

4- صبر وبردباری

صبر و بردباری ،یکی دیگر از صفات پسندیده ای است که سالم سازی و تزکیه نفس به دنبال دارد .

به طور قطع ، از جمله آثار ایمان به معاد ، که درحقیقت از جمله بارزترین آن آثار محسوب می شود ، صبر وبردباری است . ایمان به معاد ، به انسان قوت و نیرویی می بخشد که با شداید مقابله کرده  و با شکیبایی ، بار مصائب و سختیها  را تحمل می نماید . جهاد ودیگر واجبات ، برای کسی که معاد را باور کرده است ، آسان می شود ؛ زیرا می داند که اجر و مزد این صبر و بردباری  در آخرت داده  خواهد شد :

حتی پاداش هر تلاش و کوششی که در راه انجام وظیفه کرده است و هر سختی و مشقتی  که تحمل نموده است محفوظ است :

5- انفاق

از دیگر آثار اعتقاد به روز رستاخیز ، کمک و مساعدت  به دیگران  ودست گیری از مستمندان و رفع نیاز از نیازمندان است ؛ زیرا انفاق ذخیره ای است که انسان در روز قیامت از آن برای نجات و نیل به سعادت استفاده می کند .

از امیرالمومنین ( ع ) نیز نقل شده است :

من ایقن بالخلف جاد بالعطیه ؛

کسی که یقین به پاداش داشته باشد ، در بخشش دریغ نکند و سخاوتمند است .

بنابراین ایمان به عالم آخرت ، روحیه تعاون و کمک به دیگران را در انسان زنده می کند و صرف نظراز پاداش اخروی ، مشکلات افراد را به وسیله  انفاق و کمک بر طرف می کند.

6- سکون و آرامش

از دیگر آثار ایمان به معاد ، رفع نگرانی نسبت به آینده و آسان شدن کابوس مرگ و نداشتن هراس از جان دادن است .بدون تردید ، مرگ در زندگی هر کسی به طور جبری رخ خواهد داد ؛ با این حال ، آدمی از آن نگران است  و به شدت  می هراسد . البته این هراس و ترس ، بی فایده سات ؛ زیرا او ناگزیر از تسلیم  در برابر این قانون و سنت الهی است : (( کل نفس ذائقه الموت ))  . اما به هرحال ، این ترس  و نگرانی همیشه در انسان هست و پیشاپیش نگران آن روزی است که اجل گریبان او را می گیرد، در این بین ، اما افرادی هستند که نگرانی و اضطرابی نسبت به مرگ ندارند و از آن نمی هراسند ؛ زیرا ایمان آنها به عالم آخرت و آنچه پس از مرگ رخ خواهد داد ، به گونه ای است  که مردن را جز گذرگاهی برای عبور به سرایی دیگر نمی شناسند .

مرگ اگر مرد است گو نزد من آی                                  تا در آغوشش بگیرم تنگ تنگ

من از او عمری ستانم جاودان                                       

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: